کار شگفت انگیزیه، فقط تا ده تیر مهلت باقیست.

"سلام

در دانشگاه ما (خواجه نصیر) و به پیشنهاد یکی از اساتید قرار است یک پروژه ی آزمایشی انجام شود به این شرح:

کتابی تألیف شود که در هر فصل آن یک یا داستان (یا نوشته‌ی) کوتاه با دو دید مختلف نوشته شود. یک دید کاملا خوشبینانه و یک دید هم کاملا بدبینانه. یعنی به یک موضوع واحد از هر دو دید پرداخته شود یا یک داستان واحد از هر دو دید نوشته شود. می توان از دو طریق این داستان‌ها را نوشت: یکی این که داستان را از نگاه دو شخصیت مختلفِ داستان نوشت و یکی هم این که از نگاه یک شخصیت واحد، دو بار و هر بار با یک رویکرد. (که راه دوم البته دومی بهتر است از نظر من).

مسئولیت تألیف یا جمع آوری مطلب به عهده ی بنده است و فرصت چندان زیادی هم نیست.

شاید این ایده کاملا جدید نباشد اما نحوه ی پیاده کردنش جدید و جذاب است. یعنی کتاب یک کتاب ساده ی معمولی نیست و اگر در مرحله ی آزمایشی موفق باشد (و مورد پسند استاد قرار بگیرد!) به مرحله‌ی چاپ هم ممکن است برود که به خاطر نوع ساخت و استفاده از این کتاب ( که فعلا مجاز به توضیح دادنش نیستم) قطعا با موفقیت رو به رو خواهد شد، که در واقع موفقیت نویسنده های داستان‌ها یا نوشته های کوتاه این کتاب است.

من به واسطه‌ی سالها وبلاگ نویسی این را می‌دانم که استفاده از نگاه و ایده‌های بکر وبلاگ نویسان جوانی مثل خودمان، بهترین انتخاب برای جمع آوری فصول این کتاب است. و از همین تریبون از همه ی دوستان وبلاگ نویس اهل قلم و خوش ذوقم درخواست می‌کنم که حتما با شرکت در این چالش به ما کمک کنند.

فقط سه تذکر،

اول: هر دو داستان شما یکی است در واقع! یعنی کلیت وقایع یکی است و فقط دید شما در هر کدام یک جور است. یک بار خوشبینانه و یک بار بدبینانه.

دوم: هر کدام از داستان ها در چند صفحه (مثلا پنج-شش صفحه) نوشته شود و زیاد طولانی و زیاد کوتاه نباشد. البته در موارد نادری می توان استثناء قائل شد.

سوم: دقت کنید که وقتی نگاه بدبینانه است کاملا بدبینانه اما باور پذیر باشد. همینطور وقتی که از دید خوشبینانه نوشته می شود. (مثلا طوری نباشد که شخص خوشبین سرخوشانه همه چیز را خوب ببیند! نه. واقعا خوشبین باشد.) تا خواننده بتواند با هردو همذات پنداری کند. ضمنا داستان (یا موضوع) نباید حتما به جای مشخصی برسد. ( مثلا وقتی بدبین باشیم حتما به سزای این بدبینی مان برسیم و یا برعکس). یعنی حتی می‌تواند برشی از یک زندگی یا توصیفی از یک شرایط باشد. مهم خوب پرداختن و باور پذیر بودنش است.

با هر میزان تجربه در وبلاگ نویسی و داستان نویسی، شرکت کردنتان در این چالش ما را خوشحال می کند.
امیدوارم تا ده روز آینده داستان‌های خوبی جمع آوری شود. ضمنا به نویسنده ی بهترین داستان هدیه‌ی کوچکی از جنس کتاب و به دلخواه خودشان (فقط به رسم یادگاری) اهداء می‌شود.

نوشته های خود را برای بنده ایمیل بفرمایید ( ایمیل گوشه ی وبلاگ هست)
ممنونم از این که با بازنشر این مطلب (همراه با عکس موجود در همین پست) به گرم شدن این چالش و داشتن خروجی بهتر کمک می کنید:)"

ایمیل ایشان : 

[e-mail]

منبع

امیر : خدایا! بحران شخصیتیمو به تو می سپارم!

_وضعیت سفید_

پ.ن :  از شبکه ی افق هر روز ساعت 18 به نمایش درمیاد. شاید شما هم مثل من از دیدن این فیلم سیرمونی نداشته باشید.

بلاگفا هنوز تو اغماست

بلاگفایی که برگشته اون هم فقط بهمن و اسفند ٩٢، همه ی کامنت های پر مهر و محبتتون رفته.... نمیزاره کامنت بدی. بده

اشک را کم اورده ام

اگر آن همه لوس نبودم، اصلا گریه نمی کردم. چه می دانستم بیخودی اشک خرج می کنم. چه می دانستم بعدها چقدر آن را کم می آورم. عجیب نیست؟! توی یک لحظه ، درست یک لحظه، انگار می ایسیتی و پشت سرت را نگاه می کنی.یک دفعه متوجه می شوی دوازده سال است گریه نکرده ای. دوازده سال است اشک را کم داری و خی لی چیز های دیگر را هم. عجیب نیست؟!

_کتاب انگار گفته بودی لیلی / سپیده شاملو_

والیبال ایران یه چیز دیگه ست

آقا تبریک

تبریک به تو

تبریک به خودم

تبریک به کوااااچ

تبریک به همههههه

حرکت آخری واقعا عالی بود.

غیرت مسئولین که هیچ، غیرت همه مان خشک شده است

من باب این خبر و این خبر (کلیک کن) : 

و ما باز هم بخاطر ترس از آبروی نداشته مان سکوووووووووووووووووووووت خواهیم کرد. تا کثافت همه ی جهان رو بگیره.

پ.ن : یک سری به آمار تجاوز در ایران بزنید که تقریبا همه شان (اغلب کثیرشان) بدون شکایت بوده و مجرم راست راست راه می رود . و می رود به ده تا دیگر تجاوز می کند. که قربانیان این ها اغلب زیر بیست سال و کودک بوده است. و ما باز هم سکوت می کنیم. اگر برای خودمان اتفاق می افتاد آنوقت می فهمیدیم می تواند کل زندگی طرف را نابود کند و روز خوش را از او بگیرد. ما یاد نگرفته ایم با کفش های دیگران راه برویم تا  بفهمیم چقدر سخت می تواند باشد.

پ.ن : تازه گذاشتم یه روز عصبانیتم بخوابه. اما باز هم ناراحت و عصبیم. این اتفاق مال 26 خرداده....

می خواهی در اتاقم بخوابی؟!؟!

این یک امتیاز منفی ست. من چند ساله هیچ جوری نمی توانم اتاقم را با هیچ کسی شریک شوم. نمی توانم یعنی این که حس امنیتم را با تقسیم اتاقم از دست میدهم. هر چقدر هم طرف برایم عزیز باشد. شاید شبی توی اتاقم نخوابم اما حاضر نمی شوم آن را به احد الناسی برای یک شب قرض دهم. فقط مهمان یکی ، دو روزه را کمی می توانم تحمل کنم.

حالا هم که امشب این دوتا وروجک مهمان اتاقم شدند، با این همه علاقه حس می کنم کسی یک چیزی را از من دزدیده است. 

قسمت بد ماجرا همین احساس نا امنی ست که دارم.

+عنوانم هم واکنش منه:)

بالاخره یه چیز خوب ساختن

باید همین جا بگم که خندوانه اغلب من رو به زندگی خوش بین می کنه.

پ.ن : اگه مثل من خوش خنده باشین حتما از خندوانه لذت می برین.

اگه تلگرام استیکر نمی گذاشت چقدر از پیشرفت، ما عقب می افتادیم

باید بگویم که بازی والیبال یکی از پر هیجان ترین بازی هاست وتیم ملی والیبال ایران یکی از پرهیجان ترین و عالی ترین تیم هاست بر عکس فوتبال ایران که بخاری ازش بلند نمی شود و جای خودش را می دهد به بارسلونا و رئال مادرید. از این رو برد سه به هیچ امروز را به همه تبریک می گویم تا باشد که یکشنبه هم به همین منوال ببریمشان و مشت قهرمانی را تا حدی به آسمان بلند کنیم. بعله! باید گویم که ست دوم بسی نفس گیر بود و از شدت جیغ و داد و هیجان ما هر چه سر سفره افطار میل نموده بودیم را هضم کرده و بخاطر همین بعد از بازی ما داد و فغان گرسنگی سر داده بوده ایم.

جا داره اینجا از دوستانی که در حین بازی با شعر ها و جوک هایی که می ساختن و ما را همراهی می کردن بسی تشکر کنم و برای ساختن استیکر ها هم همچنین. واقعا خسته نباشید که ساعت هفت شب برای ماه عسل به سختی و مرارت شدید جوک می سازید و بعد ساعت نه هم مجبور می شوید برای والیبال این کار طاقت فرسا را تکرار کنید. واقعا که کار سخت و پیچیده و مهم و خطیری را در دست دارید . فقط باید متذکر بشوم که این استیکر احسان علیخانی یه کم زیاد طول نکشیده است؟! آن هم زودتر محبت کنید ما واقعا شرمنده ی گل رویتان می شویم.

فرض کن بتونی رو موهات بشینی. خی لی شگفت انگیزه

Illustrator : by magggestic

به من گفت : چه موهای قشنگی داری. می توونی روش بشینی؟!

گفتم : بله، اگر بخواهم.

_با کفش های دیگران راه برو_