شلخته ست

گاهی پیدا کردن احساساتم، شبیه پیدا کردن گیره ی سر توی یک کیف شلوغه. میخوایش، دست می کنی تو کیف و  هی می گردی، هی می گردی. اغلب پیداش نمی کنی. پس مجبور میشی جلوی طرف همه ی کیف رو خالی کنی روی زمین، بعد با اضطراب از توی اون همه وسیله پیداش می کنی. بلند میشی که وایسی تا به طرف نشونش بدی، طرف از دیدن این همه بهم ریختگی و اضطرار میزاره میره. و اون گیره رو اصلا نمی بینه.

یه وقت هایی هم نشون دادن احساسات درست و بجا در مقابل دیگران، همینجوریه.شلخته ست.