آدامس با طعم کروکودیل

آدامس با طعم کروکودیل

برای کروکودیلی که درونم رشد کرد!
آدامس با طعم کروکودیل

آدامس با طعم کروکودیل

برای کروکودیلی که درونم رشد کرد!

اشک را کم اورده ام


اگر آن همه لوس نبودم، اصلا گریه نمی کردم. چه می دانستم بیخودی اشک خرج می کنم. چه می دانستم بعدها چقدر آن را کم می آورم. عجیب نیست؟! توی یک لحظه ، درست یک لحظه، انگار می ایسیتی و پشت سرت را نگاه می کنی.یک دفعه متوجه می شوی دوازده سال است گریه نکرده ای. دوازده سال است اشک را کم داری و خی لی چیز های دیگر را هم. عجیب نیست؟!



_کتاب انگار گفته بودی لیلی / سپیده شاملو_


نظرات 2 + ارسال نظر
آرامیس دوشنبه 1 تیر 1394 ساعت 15:13 http://banooalexa.blog.ir

گریه کردن خوبه،وقتی که هیچ راهی برای خالی شدن و تخلیۀ روحی وجود نداره،وقتی که راه جلو روت بن بسته،وقتی که خودت هیچ نقشی تو شکل گرفتن اتفاقات اطرافت نداری.گریه کردن به آدم آرامش میده

من این موهبت رو مدتیه از دست دادم. داغون کردم این اتفاق

رعنا دوشنبه 1 تیر 1394 ساعت 12:48

بلاگفا هم که درست شد و ....(:

نصفه نیمه البت:)

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد