غر بزن

این که می گویند حرف ها و جملات منفی را بازگو نکنید ، اثرش مخرب است؛ طبق علم درست است. اما این باعث نمی باشد نظریه ی غز زدن در مواقع لزوم به شما کمک می کند تخلیه روانی شوید را زیر سوال ببرد. درست است که همه ی غر ها به نوعی انرژی منفی حساب می شوند. اما غر نزدن وقتی که به اینجات ( جایی نزدیک ببینی ، بین لب و بینی ) می رسد می تواند بهترین درمان برای بیمار باشد. 

و کاری که این درمان را پیش می برد و باعث می شود دوره ی درمان زودتر به پایان برسد، اطرافیان هستند که می توانند با تحمل کردنِ دقیق آن ها این قائله را زودتر خاتمه ببخشند. و از گفتن جملاتی مانند چقدر غز می زنی، انقدر غر نزدن، شدی کنیز کفگیر خورده (که حتما هم خورده) ، صبور باش، ذکر خدا رو بگو، انقدر از جملات منفی استفاده نکن و.... جدا خودداری فرمایند که این جملات نه تنها این سیر تکاملی درمان را خاتمه نمی بخشد بلکه باعث می شود این بیماری تشدید شده و تعداد غر ها بیشتر شود و یا فرد سرکوب شده و به فردی درون ریز تبدیل شود.

پ.ن : یه وقت ها باید یه کم غر زد. یه وقتا فقط ها. اونجا که دیگه خی لی فشاره ....